‘Oren in je nek en gáán!’

Zorg altijd dat je met de rust twee nul voorstaat, zei mijn boekhouder en oud-voetbalcoach Klaas toen ik in 2008 voor mezelf begon. Met andere woorden: als je vóór de zomervakantie goede resultaten boekt, dan hoef je ‘m niet meteen te knijpen als er in de tweede helft van het jaar minder werk binnenkomt.

Dit jaar zorgt de coronacrisis voor een extra hindernis. Via online communicatiemiddelen kom ik als tekstschrijver een heel eind, maar als fotograaf word ik bijna niet meer op pad gestuurd. Ook merk ik dat opdrachtgevers nu andere prioriteiten hebben. Logisch. Gelukkig heeft elk nadeel ook z’n voordeel. Ik twijfel namelijk of ik wel volle bak aan de slag zou kúnnen nu mijn rustige werkplek, ons huis, is getransformeerd tot een 24-twintig uurs huiswerkklas, naschoolse opvang én thuis van onze drie kinderen. De oudste is een puber in vier havo en de middelste zit op het speciaal voortgezet onderwijs. De meeste aandacht vraagt echter onze jongste. Groep zeven, snel afgeleid en sterk in uitstellen. Juf mailt hem dagprogramma’s en een weektaak. Juist voor hem is het belangrijk om halverwege de week op schema te liggen. Dat motiveert. Maar probeer hem dat maar eens wijs te maken, op maandag. Je ziet hem denken: ik thuis + school dicht = vakantie! Zijn moeder en ik krijgen hem niet goed in de werkmodus. Hij betrekt de verdedigende stellingen, terwijl hij vol op de aanval moet spelen. Klaas zou in de kleedkamer bars hebben gezegd: hup, oren in je nek en gáán! Dat leverde wel eens gelach op, vooral als die woorden aan mij waren gericht. Ineens blijkt dat er in Stamland een topcoach rondloopt. Onze oudste dirigeert haar broertje naar zijn slaapkamer. Rustig haalt ze alle Lego, visspullen en Fortnite-attributen van zijn bureautje en zet de laptop voor hem klaar. ‘Zo gast, we gaan beginnen’, klinkt het vastberaden. Halverwege de middag stuiven ze de trap af: ‘Dagtaak af,’ zegt zij. ‘Victory Royal!’, brult hij. De zoete smaak van winnen stimuleert: de dagen erna staat hij wél open voor hulp van zijn ouders. Gelukkig, want hij blijft bemoediging nodig hebben. Op donderdag is zijn hele weektaak al afgevinkt! Wij, Stijn en juf zijn trots: hij heeft zijn weg gevonden in deze nieuwe werkelijkheid. Nu ik nog. De stapel werk op mijn bureau is nauwelijks geslonken. De vrijheid van een zzp’er is zowel een zege als valkuil… 0-1 achter, de schade is nog te herstellen. Even voelt het ontbreken van sportverplichtingen en verjaardagen als een geschenk. Oren in m’n nek en gáán!