Verzekeringsadviseur Janny Westerhof kijkt nu meer naar buiten
Leestijd: 3 minuten | Geschreven door Sander Kruitbos
Van werken in een winkel in de drukste winkelstraat van Zwolle, naar een rustige werkkamer in het pittoreske dorp Dalfsen. Voor Janny Westerhof (57), verzekeringsadviseur bij Univé, is het aanpassen geblazen. “Mijn man noemt mijn nieuwe werkplek een uitkijktoren.”
“Ik mis het sparren met collega’s en de gezelligheid van klanten”, vertelt Janny openhartig aan de telefoon. Normaal pakt ze vanuit Dalfsen de auto naar haar werk of kiest ze in de zomer voor de fiets. Nu zit ze thuis. Een vers getapt bakje koffie drinken met haar collega’s zit er voorlopig niet in. Toch was de band met haar collega’s nog nooit zo sterk als nu. “Iedereen zit in hetzelfde schuitje en wil elkaar motiveren.” Soms maakt Westerhof thuis een foto om te laten zien aan collega’s hoe de situatie bij haar is. Haar collega’s doen dit andersom ook. Er ontstaan leuke gesprekken.
Janny werkt al enige jaren voor Univé in Zwolle. Ze beantwoordt verzekeringsvragen en behandelt schademeldingen. Het persoonlijke contact is belangrijk voor haar. Voor de coronacrisis ontving zij de klant in de winkel. Dat lijkt alweer een eeuwigheid geleden. Al weken communiceert ze via de telefoon. De start van de dag om 09.00 blijft wel enigszins hetzelfde. “Op dat tijdstip nemen mijn collega’s en ik het verloop van de dag door. Niet in de winkel zelf, maar via de computer.”
Een vast ritme
Om het thuiswerken leuk te houden, houdt Janny een vast ritme aan. Vroeg in de ochtend gaat ze een half uurtje naar buiten. “Dan loop ik door het bos. Lekker, even mijn hoofd leeg.” Wanneer ze thuis is, loopt ze naar boven. Ze heeft een eigen werkkamer. Haar werkplek is, net als in de winkel, netjes. “Er staat een laptop. Verder heb ik een desktop meegekregen. Naast mij staat mijn groene Dopper. Oh ja, ik heb nu wel een extra thermoskan met thee.”
Na het overleg met collega’s gaat Janny aan de slag. Het maken van afspraken gaat gewoon door, maar een band opbouwen met de klant via de telefoon is niet altijd makkelijk. “Op het kantoor kijk ik juist samen met de klant op het scherm en licht ik zaken toe. In deze tijd probeer ik alles telefonisch heel duidelijk uit te leggen zodat het goed overkomt. Ik stel open vragen en peil op die manier of de ander het begrijpt. Echt, ik mis de klant tegenover mij.”
Relativeren kan ze als geen ander. Ze treurt niet en zegt zelfs in een luxepositie te zitten. “Sommige collega’s van mij werken aan de keukentafel waar ook kinderen bezig zijn met schoolopdrachten. Tja, dat is niet ideaal voor vijf dagen in de week. Zelf ben ik getrouwd en mijn beide kinderen zijn de deur uit. Mijn man werkt overdag.”
Andere pauzes
In Zwolle zat Janny vaak in een spreekkamer. Ze keek uit op de drukke Zwolse straten, maar de omgeving viel na zo’n lange tijd niet meer op. Nu ze thuis werkt, kijkt ze veel meer naar buiten. “Terwijl in Zwolle ook genoeg te zien is, maar nu kijk ik naar buiten en geniet ik van de natuur. Ik zie in mijn tuin de groeiende bloemen en de mooie, hoge bomen. Mijn man noemt mijn werkplek dan ook een uitkijktoren.”
Om half een verlaat ze haar werkplek om even ergens anders aan te denken. Op die momenten heeft ze het soms lastig. “Collega’s en ik aten dan samen een stuk fruit of dronken een kop thee. De druk was dan even van de ketel. Nu moet ik er echt zelf voor zorgen dat ik mij niet eenzaam voel. Hoe ik dat doe? Online of via de telefoon praat ik dan met mijn collega’s en vrienden .”
Haar pauzes zien er nu totaal anders uit. Ze gaat bijvoorbeeld sporten. “Ik loop dan een aantal keer de trap op en af of ik pak de fiets.” Tuinieren doet ze ook graag. “Dat is echt een hobby van mij.”
Rond 15.00 merkt Janny dat de focus wat wegebt. Ze merkt dat collega’s dit ook zo ervaren. “Dan wordt de motivatie minder. Terwijl in de ochtend er juist heel veel motivatie is. We proberen elkaar op de zware momenten op te peppen.” Rond 17.00 bespreken Janny en haar collega’s via de computer de dag. ,,Dan hoor ik ook de verhalen hoe het bij iedereen thuis gaat. Voor dat persoonlijke tintje is echt tijd. We zijn close met elkaar.”
Zorgen en nuchterheid
Natuurlijk mist Janny ‘haar’ klanten en collega’s. Alleen hangen er volgens haar ook voordelen aan thuiswerken. Janny heeft thuis geen afleiding en kan zich beter concentreren. “En ik hoef in de ochtend geen tijd in te plannen om naar mijn werk te gaan. Ik loop naar boven en ben op mijn werk. Aan het eind van de dag sluit ik boven de deur en loop ik naar beneden. Dan ben ik thuis.”
De coronacrisis neemt een hoop zorgen met zich mee. Tijdens het werk spoken haar kinderen en schoonmoeder dan ook regelmatig door haar hoofd. “Mijn kinderen, van 32 en 28, redden zich wel. Die zijn nuchter ingesteld en hebben allebei hun eigen huishouden.” Over haar schoonmoeder maakt ze zich wel zorgen. Mijn man, schoonzus en ik zijn haar mantelzorgers. We hebben een schema opgesteld waarbij elke dag iemand van ons naar haar toe gaat. De thuiszorg komt ook vier keer per dag.” Janny weet dat ze officieel haar schoonmoeder niet mag bezoeken. ‘’Maar ze woont buitenaf, helemaal alleen. We kunnen haar niet laten verkommeren. Ze is ook nog eens dementerend. Zelf heb ik geen ouders meer. ”
Het coronavirus zet Janny duidelijk aan het denken. “Lekker naar je werk kunnen is niet zo gewoon meer. Even een terrasje pakken zit er ook niet in.” Ze heeft dan ook een duidelijke boodschap. “Mensen, het is niet zo vanzelfsprekend om gezond te zijn.”